ریشهی پیشاهندواروپایی «*spend» به معنای «ریختن مایع در جام، نثار کردن قربانی مایع» از بن «*sper» به معنای «پاشیدن» مشتق شده و در زبانهای اروپایی گسترش پیدا کرده و در شاخهی زبانهای آریایی چندان زایا نبوده است. در زبانهای اروپایی کهن از این ریشه چنین کلماتی را سراغ داریم: spendw (سْپِنْدو: نثار کردن مایع) یونانی، spentud (نثار کردن مایع) اُسکان، spondeo (سوگند) و pondo (وزن) و pendere (آویختن، وزن کردن) لاتین، pund/ pint (واحد وزن، میلهی نقره) انگلیسی کهن، pund (واحد وزن) گُتی و نُردیک کهن و فریزی کهن، phunt (واحد وزن) آلمانی کهن، pond (واحد وزن) هلندی میانه،
در زبانهای اروپایی نو نیز این مشتقها از این بن برخاستهاند و همگی «واحد وزن» معنا میدهند: pfund آلمانی، pund سوئدی،
در زبانهای ایرانی از این ریشه تنها چند واژه را میشناسیم: 𒅖𒉺𒀀𒀭𒋾 (ایشْپانْتی: نثار کردن قربانی مایع) و 𒅆𒉺𒀀𒀭𒋾 (شیپانْتی: نوشابه پیشکش میکنم) هیتی، «سْپانْتِتار» (پیشکش کنندهی نوشابه) و «سْپَنْتَی» (صادقانه، مخلصانه) تخاری ب،
در پارسی تنها وامواژهی فرنگی «پوند» از این مجموعه رواج دارد که هردو معنای واحد وزن و واحد پول را میرساند.